ژنهای ضد سرطان به زبان ساده
در بدن ما ژنهایی وجود دارند که مثل نگهبان عمل میکنند و جلوی سرطان گرفتن سلولها را میگیرند. این ژنها که به آنها ژنهای ضد سرطان یا ژنهای سرکوبگر تومور گفته میشود، نقش مهمی در حفظ سلامت بدن دارند. آنها با کنترل رشد سلولها، ترمیم آسیبهای واردشده به DNA و در صورت نیاز، از بین بردن سلولهای خراب، جلوی رشد تومورها را میگیرند. وقتی این ژنها بهدلایلی مثل جهش یا آسیب از کار میافتند، احتمال اینکه سلولها سرطانی شوند بیشتر میشود.
ژن TP53: نگهبان اصلی بدن
یکی از مهمترین ژنهای ضد سرطان، ژنی به نام TP53 است که پروتئینی به نام p53 میسازد. این پروتئین در مواقعی که DNA سلول آسیب دیده یا شرایط غیرطبیعی دارد، وارد عمل میشود. p53 یا سلول را وادار به ترمیم میکند یا اگر آسیب خیلی جدی باشد، آن را نابود میکند تا سرطان ایجاد نشود. اما اگر این ژن دچار مشکل شود، سلولهای خراب میتوانند بدون کنترل رشد کنند و به سرطان تبدیل شوند. این اتفاق در بیش از نصف سرطانها مثل سرطان سینه، ریه و مغز دیده میشود.
ژنهای BRCA1 و BRCA2: محافظان سلولهای بدن
دو ژن معروف دیگر به نامهای BRCA1 و BRCA2 نیز از سلولها در برابر سرطان محافظت میکنند. این ژنها کمک میکنند DNA آسیبدیده ترمیم شود. اگر کسی به صورت ارثی دچار جهش در این ژنها باشد، خطر ابتلا به سرطان سینه، تخمدان یا حتی پروستات در او بسیار بیشتر میشود. زنانی که دچار این نوع جهش هستند، ممکن است تا ۷۰ درصد احتمال ابتلا به سرطان پستان در طول زندگی خود داشته باشند. به همین دلیل امروزه با آزمایشهای ژنتیکی، میتوان این خطر را زودتر تشخیص داد و برای پیشگیری اقدام کرد.
ژن PTEN: تنظیمکننده رشد سلولها
ژن PTEN هم یکی دیگر از ژنهای ضد سرطان است که جلوی رشد بیرویه سلولها را میگیرد. اگر این ژن بهدرستی کار نکند، مسیرهایی در بدن فعال میشوند که باعث رشد سریع و کنترلنشده سلولها میشوند. این موضوع میتواند باعث ایجاد سرطانهایی مثل سرطان پروستات، رحم و برخی تومورهای مغزی شود. پژوهشها نشان میدهد که اگر بتوانیم عملکرد این ژن را دوباره فعال کنیم، ممکن است جلوی رشد سرطان را بگیریم.
ژن APC: محافظ روده بزرگ
ژن APC نقش مهمی در سالم نگه داشتن رودهها دارد. این ژن کمک میکند تا سلولهای روده بیشازحد رشد نکنند. اگر APC دچار مشکل شود، ممکن است در روده پولیپهای زیادی ایجاد شود که میتوانند به مرور زمان به سرطان روده تبدیل شوند. در برخی خانوادهها، جهش در این ژن بهصورت ارثی منتقل میشود و احتمال سرطان روده بزرگ را بسیار بالا میبرد.
متن خداشناسی؛
یکی از جنبههای زیبای آفرینش جهان هستی این است که همه عناصر نظم بخش به حیات در طرح عظیم آفرینش تجمیع شدند، بطور مثال اگر این ژنهای ضد سرطان در جهان ما وجود نداشت همه جانداران و انسانها به دلیل جهشهای پی در پی و مکرر از بین میرفتند، در اینجا باید به این موضوع اشاره نمود که ممکن است عدهای نقش تکامل را در این مساله به پیش بکشند، باید به این موضوع اشاره نمود که در صورت تصادفی بودن جهان و انجام فرآیند تکامل در غیاب آفریدگار همه جانداران، به دلیل جهشهای پی در پی از بین میرفتند و حتی فرصت تولید مثل نمییافتند.
تصور کنید جهان از روی یک تصادف پدید آمده بود، سلولها از کجا تشخیص میدادند که باید ژنهای ضد سرطان را در خود بگنجانند تا جهش پیدا نکنند، حتی در صورتی که سلول بارها سرطان را تجربه کرده بود تا این مساله را تشخیص بدهد و در ژنوم خود بگنجاند، دیگر سلولی برای حیات و تداوم نسل وجود نداشت زیرا تا به مرحلهای برسد که بتواند ژنهای ضد سرطان را تشخیص بدهند و قدرت نابود کردن آن را داشته باشد از میان میرفت و به نسلهای بعدی راه پیدا نمینمود.
در نتیجه باید و ناگزیر یک ناظر بیرون از جهان هستی در تشکیل ژنهایی که به تداوم سلولهای ضعیفتر وحتی تکامل آنهایاری رسانده باشد و حتی با در نظر گرفتن فرآیند تکامل نیز باید در مواردی مانند ژنهای ضد سرطان دخالت فعال داشته باشد و تکامل تصادفی بدون حضور آفریدگار نیز عملاً منتفی است.
در آیه 4 سوره طارق خداوند متعال فرمودهاند؛
«إِن کُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ» (الطارق: 4)
«هر کسی در درون خود نیروی پشتیبانی دارد»
دیدگاهتان را بنویسید